“Σχεδιάζοντας πόλεις συμπερίληψης” – Πόλεις στις παρυφές: Πως σχεδιάζουμε ανοιχτές, δίκαιες, ευπροσάρμοστες, ακμάζουσες πόλεις του αύριο στην Ελλάδα;

Οι πόλεις δεν αποτελούν μόνο περιοχές όπου τα σύγχρονα «ζητήματα κακής πολιτικής», όπως η μετανάστευση, η ανισότητα και η βιωσιμότητα αποκρυσταλλώνονται με έναν συνολικό τρόπο. Θεωρούνται επίσης η κινητήρια δύναμη της κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής – και της καινοτομίας στη διακυβέρνηση. Οι πόλεις αποτελούν την αρένα συνάντησης και πραγμάτωσης της οικονομικής (παραγωγή), πολιτικής (αναδιανομή) και κοινοτικής (συνεργασίας) σφαίρας της κοινωνικής ένταξης. Το εργαστήριο “Σχεδιάζοντας Πόλεις Συμπερίληψης” εισήγαγε μία σειρά σύντομων διαδραστικών παρουσιάσεων, συζητήσεων και εργαστηρίων ανάπτυξης ιδεών σχετικά με τις προκλήσεις του συμμετοχικού σχεδιασμού. Επιπλέον, συζητήθηκαν θέματα βιώσιμης διακυβέρνησης τέτοιων αστικών χώρων.

Οι χωρικές αντιφάσεις πυροδοτούν μια διαμάχη για την οργάνωση της πόλης και αμφισβητούνται από κοινωνικούς αγώνες που απαιτούν το δικαίωμα στην πόλη για κάθε πολίτη. Η «φωνή» ως μηχανισμός παροχής δημόσιων υπηρεσιών μπορεί να μεταφραστεί σε συμμετοχή των πολιτών και πολιτικές εστιασμένες στον ‘πελάτη’, δηλαδή πολιτικές προσανατολισμένες στον ‘πελάτη’ του δημόσιου τομέα, οι οποίες επίσης ονομάζονται και συστήματα διαχείρισης ποιότητας.

• Ο εκδημοκρατισμός της τοπικής εξουσίας, η αναζωογόνηση της πόλης μέσω των πολιτών και της άσκησης της ενεργού δημοκρατίας μέσα από τη συμμετοχή, τα κοινωνικά δίκτυα και τους αγώνες για ένταξη.
• Η αστική κοινωνική καινοτομία που ανταποκρίνεται στην ανάγκη νέων τεχνολογιών διαχείρισης, οι οποίες περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, συμμετοχικό προϋπολογισμό, συμβουλευτική και συνέδρια, είτε στο τοπικό επίπεδο υλοποίησης είτε στο εθνικό επίπεδο ένταξης.
• Η νέα αστική ατζέντα που παράγεται από το δυναμικό κοινωνικο-χωρικό πλαίσιο των πόλεων – δημογραφικές αλλαγές, κινητικότητα, βιωσιμότητα, πολυμορφία, ηλικιωμένοι και παιδική μέριμνα.
• Διακυβερνητικές σχέσεις, οι οποίες θεσμοθετούνται μέσω της αποκέντρωσης και της μεταβίβασης της εξουσίας, της κοινοπραξίας μεταξύ των πόλεων για την κοινή διαχείριση των θεμάτων αστικοποίησης και την κοινή λογοδοσία για τις πολιτικές.
• Συνεργασία και συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα ως νέες μορφές διαχείρισης και παροχής υπηρεσιών που εμπλέκουν θέματα υπευθυνότητας, βιωσιμότητας και ανταπόκρισης στα δίκτυα πολιτικής που συνδέουν τμήματα της κυβέρνησης και άλλους κοινωνικούς παράγοντες.